3 weken

Hallikideetjes er zijn alweer drie weken voorbij joh. Ik werd vanmorgen weer even buitensporig vroeg wakker dus ik dacht mooie tijd om te bloggen voordat we straks les hebben op de universiteit.

Om even terug te komen op mijn vorige verhaaltje:
Ik ben weer topfit. Geen last meer van een klompvoet en geen oor druppels meer. Prima prima!

We zijn nu tien dagen verder en er valt weer enorm veel te vertellen en te laten zien. Het meeste dat wij hebben gedaan is het bijwonen van ceremonies. Ik denk dat we er een stuk of tien hebben gehad. Op school, bij vrienden, bij studenten, bij vreemde het maakt allemaal niet uit. Het concept is eigenlijk overal hetzelfde. Je hebt je ceremoniële kleren aan en de ceremonie start op het moment dat de priester (geloof dat het priester heet) vooraan zit en met zijn belletje een bepaalde beat begint te zwapperen en te zingen/bidden. Vooraf zijn er allemaal offers gelegd (eten etc.) en die zijn besprenkeld met heilig water.

Ik dacht het is echt allemaal heel strak en serieus. Dat is het ook wel maar het zijn echt bepaalde stukken dat puur focus is, alles eromheen is gewoon gezellig en veel praten (pure ontmoeting). Anyway die priester begint dus te zwapperen met zijn bel en bidden/zingen. Dan is er focus. Ondertussen heeft iedereen ook bloemetjes in zijn hand gekregen. Daar ga je mee bidden. Je pakt dan de bloemetjes vast tussen de toppen van je vingers (met beide handen) en daarna heb je je handen voor je voorhoofd. Als je dat hebt geofferd of voor gebeden dan stop je de bloemen in je haar, achter je oor of gewoon op je hoofd. Dit doe je een aantal keertjes.

Als dat voorbij is komt er een bakje water langs. Je krijgt paar druppels over je heen. Daarna krijg je drie keer druppels in je hand om te drinken (slurpen is toegestaan) en daarna nog 1/2/3 keer in je hand om in je haar te doen. Je hebt ook je hoofd en je nek wat natgemaakt (eventueel achter je oren) want nu komen er rijstkorrels aan. Die krijg je in je hand en die druk je dan op je hoofd. Al met al zie je er na een ceremonie echt fantastisch uit.

Daarna is de ceremonie klaar. Het eten wordt meegenomen om thuis met je familie op te eten. Wij worden vak overladen met fruit en eten om ook thuis mee te nemen. Ook moet je natuurlijk alles proeven wat altijd een spannende belevenis is. Maar het meeste is echt heel goed te eten.

Kris en ik mochten ook al een dodenceremonie meemaken. Iemand was overleden in het dorp van onze pre-school en Tina en miss Sri hadden ons uitgenodigd om te komen kijken. Dit was afgelopen zondag. Kris strompelt gewoon lekker mee (haar teennagel is verwijderd, vervelend verhaaltje is dat) en we waren daar om 9:00. Tina heeft ons hierin begeleid. Tina kan als een van de weinig schappelijk Engels. Ze komt van Java is echt de liefheid zelf en heeft enorm veel humor. Ze maakt ons ook graag belachelijk wat wij wel kunnen waarderen. Leedvermaak vindt ze hilarisch en dat heeft Kris met der teen ook geweten.

Goed wij in elk geval dus naar de ceremonie. Het hele dorp was leeg gelopen om daar te zijn. Wij zijn natuurlijk een hele attractie om te zien en Kris haar teen is een bezienswaardigheid op zich. Er speelt een 'orkest' (typisch balinese muziek). Iedereen heeft een bijzonder muziek instrument en ze maken er echt een schouwspel van. Ik vroeg Tina van kunnen ze ook doorwisselen? Maar nee van jongs af aan leer je een instrument en dat kun jij dan vloeiend spelen in zo'n 'orkest'. Misschien zet ik er wel even een filmpje van op de site.

Goed na tijden muziek wordt er een stoet gemaakt. Diegene die is overleden wordt vooraan gedragen op bamboe en we lopen zoals ook in Nederland naar de 'begraafplaats'. Tot nu toe veel gelijkenissen met een Nederlandse begrafenis. Dan begin het spektakel (in Nederland zou het niet respectvol overkomen). We stoppen midden op de weg, het verkeer ja moet gewoon even wachten. De familie loopt een rondje of 3-5 onder de kist door. Daarna wuift er een vrouw rondje maken. De mannen die de kist dragen beginnen rondjes te rennen met de kist. Dat hele ding schud heen en weer alsof er een juice wordt gemaakt en ik dacht echt die kiepert er zo nog uit. Maar na een rondje of 5 vervolgen we onze weg. Er wordt trouwens niet echt gehuild bij de begrafenis. Eerder vrolijke gezichten. Dat heeft hier met respect te maken.

We komen aan op de begraafplaats. Ik noem het steeds zo maar ik hoor de zeggen crematorium. We zijn nu vlakbij zee en gestorvenen wordt uit de kist gehaald. We mogen kijken en wat geld geven voor zijn reïncarnatie.

Sidestory: Dit is nog niet de officiele ceremonie van de overledenen. Je krijgt eerst een kleine ceremonie (dat is deze crematie) en op een later tijdstip een grote ceremonie. Deze ceremonies kosten redelijk wat geld. De kleine minimaal 20 miljoen rond de 1200 euro (kapitaal hier) en de grote ceremonie minimaal 50 miljoen. De familie heeft 50 jaar om een grote ceremonie te organiseren. Tot die tijd reïncarneer je niet. Het verschilt dus hoelang je 'dood' bent. Gebeurt het niet binnen 50 jaar dan word je een demoon. Niet prettig.

Terug naar het verhaal.
Die man is nu een week dood. En hij ziet er uit alsof hij een week in het water heeft gelegen (excuus geen smakelijk verhaal, maar dit zijn even de feiten). Zo'n slijmerig gezicht, je kent het wel. Er wordt dus geld op hem gelegd, offers en mooie kleding. Oh ik vergeet wat te melden. Je wordt uit je kist gehaald en ja even heel cru gezegd gewoon op een grote bbq gelegd (zie de foto's). Dan wordt er ja een dikke gasbrander aan de hoofdzijde geïnstalleerd en wordt het vuur aangestoken. Qua geur hadden we trouwens nergens last van. De wind stond wel de andere kant op dus misschien was dat het. Nadat het vuur is gestart wordt ook het gas aangezet en dan ja gaat het vrij hard.

Het was een ervaring om nooit te vergeten. Het erg bijzonder. Redelijk oneerbiedig om sommige dingen te filmen en te fotograferen maar we hebben het toch maar gedaan. We hebben hier toch te maken met een traditioneel stukje Balinese cultuur. Bovendien gaat het om de verhalen. En die stapelen zich in rap tempo op.

Goed dat was even het uitgebreide stukje aan ceremoniële avonturen.
Nu bedenk ik dat we nog eentje ben vergeten. Zondag avond Hare Krishna ceremonie gehad. We waren uitgenodigd door een van de studenten van de uni om bij hem te komen eten (dachten we). Bleek een ceremonie te zijn. We waren er rond 18:00 en 23:00 waren we weer thuis. Eerst muziek gemaakt. Daarna een preek gehad van een uur en een kwartier. Daarna met zo'n 70 man in een hokje gestaan waar je met 40 man in kan. Zingen, dansen, muziek instrumenten bespelen en vooral zweten. Ik kreeg ook een muziek instrument in mijn handen gedrukt (ik dacht nog ze weten niet waar ze aan beginnen), en ik heb natuurlijk fantastische beats laten horen. Ik moet erbij zeggen het was wel een beetje de triangel van de muziekinstrumenten hier. Na het feest weer enorm veel gegeten.

Goed dat was het echt. Nu de overige avonturen in vogelvlucht:

Dolfijnen kijken! Ochtendje vroeg 6:30 op de boot en achter dolfijnen aan! Ernstig gaaf en mooi.

Kris haar teennagel: Ik verwijs jullie naar kris haar Blog. kristelienopbali!
Verschrikkelijke ervaring. Complete marteling en ik ging bijna van mijn stokje. Iedereen kan er nog een keer van genieten want we hebben een filmpje van 15 minuten van het hele spektakel in het ziekenhuis (echt een aanrader, pfff)!

Volleybal: Eindelijk een volleybal gekocht en daar maken we gebruik van!

Zaterdag gestapt hier! Prima stapavondje en afgesloten in de zee van 02:00 - 03:00! Genieten

Jannie (lande coördinator) is weer naar huis! Afgesloten met een etentje heerlijk aan het water.

Het eerste internationale Kurve: Na een behoorlijk achterstand gewoon de grote drie (Tink, Godlike and Lemstra) opzij gezet.

We hebben groepsyoga gedaan! Prima voor 1 keer en de dames gaan nog maar een keer.

Eerste lessen op Undiskha. Lesje cultuur en lesje taal. Gaaf.

Familie Glibber had een reuze broeder op bezoek. Het was een leuke toevoeging in ons huis.

Gister Skype gesprekken gevoerd met de pabo mensen! :D Super gaaf!

De traditionele afsluiter!

Beunhaas van de week:
Nardine! Die was even op de verkeerde scooter weggereden met haar eigen sleutel. Maar op zich kun je wel het verschil zien tussen een blauwe of een roze scooter, toch? Koekoek!

Held van de week:
Voor de tweede op een volgende keer natuurlijk Kris!! De vrouw die marteling heeft doorstaan. Serieus groot groot respect.

Clown van de week:
Gertjan, die denkt mij te kunnen dubbelvouwen als ik weer terug ben in Nederland. Kansloze missie!